Zinnig Zuiden #7

Jens

26 nov 2024

Op zaterdag 16 november was het zover: de nieuwe editie van Zinnig Zuiden. Na aanwezig te zijn geweest bij de vorige editie waren de verwachtingen hoog en in de line-up stonden een aantal gevestigde namen. Wederom vond het evenement plaats bij het World Skate Center, waar om 20:00 de deuren opengingen. Ik was op tijd aanwezig en kwam al een aantal bekende tegen, waaronder Jasper, de projectleider van Zinnig Zuiden. Hij ontving mij hartelijk, zoals ook andere mensen die ik kende van vorige edities of schrijversavonden. Dat vind ik het mooie aan de Zinnig Zuiden community, je ontmoet nieuwe mensen met dezelfde interesse en wordt gelijk opgenomen in het geheel. Ik heb dat eerder al mogen ervaren toen ik het open podium betrad en meedeed aan het maandelijkse “schrijversblok”. 

Host van de avond was Steev, zelf rapper en spoken word artiest, die in het verleden vaker op het podium heeft gestaan bij Zinnig Zuiden. Dat was ook wel te merken; hij gaf de aankondigingen glashelder met een positieve toon, waarvan de eerste: Joost van Kersbergen. Deze voormalig huisdichter van FunX coachte de vorige editie mensen uit de talentpool van Zinnig Zuiden en is al jaren actief als woordkunstenaar. Niet de minste dus… 

Gelijk na de aankondiging begon hij van achter in de zaal, zonder microfoon, te betogen hoe het kabinet nét niet gevallen was omdat er toch géén sprake was van racisme, en géén sprake van xenofobie, en géén sprake van verdeel en heers, en géén sprake van …. en zo ging hij nog wel even door. Die koppeling naar actualiteit had hij in ieder geval snel verwerkt in zijn optreden! Zijn verdere act bestond uit een persoonlijk verhaal over zijn zoontjes eerste schooldag en hoe onnatuurlijk sommige dingen dan eigenlijk zijn. Bijvoorbeeld heel de dag stil moeten zitten op een stoel. Tot slot kwam hij wederom onverwachts uit de hoek door met tape dwars door de zaal een lijn te trekken, en iedereen aan één kant te plaatsen. Een grens, waarvoor misschien wel ergens een 15-jarige jongen staat die er noodgedwongen overheen wil, maar hoe denken de mensen aan de andere kant daarover? 

Na Joost was het de beurt aan Trijntje van de Wouw. Zij droeg 4 uiteenlopende gedichten voor over de GGZ, Karl Marx anno 2024, relaties en bracht ons tot de openbaring dat BBB eigenlijk gewoon staat voor Bondage, Bondage, Bondage. Ze beschreef Caroline van de Plas’ lichaam als nooit tevoren en verwonderde ons met de vraag of zij eigenlijk een bedstede zou hebben, en wat daar dan allemaal in zou kunnen gebeuren… 

Nu kwam rapper Jozef het podium op. Als nieuwe coördinator van het maandelijkse schrijversblok kon hij vanavond alvast een indruk geven van wat hij in huis heeft. Ik moet zeggen, dat valt niet tegen! Hij kwam met persoonlijke teksten op chille lo-fi beats, waarvan het nummer Ochtendzon mij het meest wist te raken. Helaas kon ik het momenteel nog niet vinden op zijn Spotify waar wel andere nummers staan, dus benieuwd naar de release. Ik vond het een goede performance in een stijl die me aanspreekt. 

Toen het tijd was voor een kleine pauze stimuleerde host Steev ons nog even om de typemachines achter in de zaal eens uit te proberen. Zoals hij had gelezen in een boek van Carl Gustav Jung kan het goed zijn om zo nu en dan wat meer je onderbewustzijn te laten spreken en wellicht was dit een mooi moment… 

Na de pauze was het de beurt aan spoken word artiest Sandy Bosmans. Ze is coach bij Poetry circle en in het verleden winnares van meerdere poetry slams. Wat mij vooral is bijgebleven, is dat ze zich met haar spoken word bekommerde om mensen die onrecht aangedaan wordt. Zowel ver weg als dichtbij in de wereld en ook voortschrijdend uit ons eigen verleden. Aan de hand van een e-mail met de vraag of deze in goede orde ontvangen was, betoogde Sandy dat door de huidige positie van bepaalde bevolkingsgroepen het niet mogelijk is om “in goede orde” te kunnen ontvangen. 

Iemand die haar positie wel goed weet te benutten is Tara Berends. Een tijdje geleden zag ik haar op het podium bij Vrijzinnig en vond ik het al een vrouw met lef; iemand die de grens opzoekt met absurde erotische poëzie. In mijn beleving zijn het meestal mannen die openlijk, ongegeneerd en vaak overdreven seksverhalen rond lopen te bazuinen. Tara weet dit onderwerp op haar manier te brengen met een hilarische poëtische verbeeldingskracht. Hoe zou het bijvoorbeeld zijn om “bij een stugge boer met eelt op de juiste plekken op zijn duim te sabbelen tot ‘ie helemaal zacht en week wordt…?”. Je ziet het in ieder geval voor je. En zeg nou eerlijk, wat staat er meer symbool voor gelijkheid dan een vrouw die zich uitlaat over seksualiteit zoals een man in de voetbalkantine? 

Met een kleine samenvatting van de avond in de vorm van een freestyle begon Kernkoppen toen aan het laatste optreden. Dit duo, een rapper en dj, schetste kritische kanttekeningen bij de moderne mens in spoken word en rap vorm. Als ik me niet vergis gaven ze ons een klein voorproefje van hun aankomende theatershow “kamikaze copiloot”. Wat mij erg wist te raken waren de messcherpe bewoordingen die daar soms in voor kwamen zoals: “omdat ons stelsel-matig functioneert” en het zijn van een “mediteeringlijer”. Ze wierpen de vraag op hoe ver mensen tegenwoordig gaan in het omkijken naar de ander want: “een groot hart kent zijn prijs”. Een spontane inval kwam tijdens het optreden van achteruit de zaal toen een random aanwezige skateboarder zijn respect uitsprak voor de “wijze dingen” die hij hoorde op het podium. 

Al met al vond ik het weer een inspirerende avond en ben ik benieuwd naar de volgende editie. Ik hoop dat er dan weer wat lokale talenten zullen aantreden, want het blijft altijd mooi om de persoonlijke verhalen te horen. Naast de grote namen met gepolijste performances die hun licht laten schijnen op maatschappelijke thema’s.