Een avond bij DBE

Imke

01 mei 2025

Op de bovenste verdieping achterin de Tramkade leunt een bord tegen een raam. Op het bord staan de letters ‘DBE’ en een pijl die naar de deur linksonder het bord wijst. Daarboven, achter dat bord, staan tafels vol met monitors, TV schermen, controllers en snacks. Mensen die samen aan het lachen, dansen, praten en vooral aan het gamen zijn. ‘DBE’ staat voor Den Bosch E-sports, een naam die meer als grap dan als serieus begrip gekozen is. 

“E-sports is eigenlijk een beetje een boomer term, het was meer een soort grapje,” zeggen Martijn en Ruben, respectievelijk secretaris en penningmeester van DBE, lachend, “DBE bekt ook wel gewoon lekker, dus dat is ook fijn.” 

‘E-sports’ is normaal een competitief begrip; denk aan tournaments met professionals die voor prijsgeld spelen. Den Bosch E-sports doet het anders: elk niveau is welkom. Er worden wel competitieve evenementen gehouden, maar het is een vrijblijvende stichting. 

Martijn en Ruben begroeten ons, Stadsreporters Melica en Imke, bij de deur en leiden ons de trap op naar boven om ons de ruimte te laten zien. Elke twee weken wordt deze op donderdagavonden benut. Op de overloop zijn verschillende deuren en veel rumoer.  

“Zoals je kan zien wordt er hier van alles gedaan,” zegt Martijn, “Er is een kunstatelier, kapperszaak, boksschool, dansschool. Het bruist hier nogal.”  

DBE zit achterin de gang, met een open deur en een breed scala aan schermen, stoelen, tafels, games en mensen. Er wordt van alles gespeeld. Van Mario Kart tot Banjo-Kazooie, Super Smash Bros tot Minecraft. De sfeer hangt erin: we krijgen van iedereen die we tegen komen een hand en Ruben en Martijn worden hartelijk op de schouder geslagen. “We zijn een community in Den Bosch en omstreken die het leuk vinden om bij elkaar te komen en te gamen,” zegt Martijn, “Een stamkroeg met schermen.”  

DBE is gestart tijdens corona, rond 2021. De twee oprichters, Jord en Lucas, wilden van gamen een socialer begrip maken. Ze zijn begonnen met het opzetten van evenementen en kregen hulp van School des Levens. “We vinden het hartstikke leuk om te organiseren,” zegt Jord wanneer we hem aanspreken. Hij staat op van zijn laptop waar hij Minecraft op speelt en komt bij ons staan. “We willen jongeren uit hun zolderkamer halen en het stigma van gamen halen. We willen consistent iets kleins kunnen doen, niet alleen maar grote gaming events in de Brabanthallen. We willen een vaste kern die langs kan komen.” En die kern hebben ze. Tweewekelijks komen er zo’n 40 mensen over de vloer. Ook hebben ze meer dan 300 mensen in hun Discord server en 150 op Whatsapp. En er is zeker nog ruimte voor meer. “We hebben besloten om wat meer naar de community toe te werken,” zegt Ruben, “om ze wat meer zeggenschap te geven. Events worden georganiseerd door mensen uit de community. Zij nemen dan ook weer mensen mee, het wordt steeds groter.” 

“Tramkade gaat eind 2026 tegen de schop,” zegt Martijn als we vragen over hoe ze hier gekomen zijn als stichting. “Dan komen hier allemaal woontorens. We proberen hier zo lang mogelijk te blijven als het lukt, maar we zijn op zoek naar een andere plek. We hebben niet zoveel geld, we zijn een stichting, dus we moeten creatief zijn met de ruimtes die over zijn.” Ze krijgen budget vanuit subsidies, sponsors en evenementen. Al het geld dat wordt verdiend, wordt weer teruggegeven aan de community. “Het is bring your own consoles, maar we hebben al best wat consoles voor onszelf kunnen regelen door donaties en giften,” zegt Ruben trots, “vanuit subsidies hebben we ook een Playstation kunnen kopen. Maar vooral krijgen we het via mensen die ons initiatief leuk vinden, of via Marktplaats. Soms eens een keer naar Eindhoven rijden naar iemand die wat schermen over heeft. We doen het voor de community. Wat zij willen, willen wij ook.” 

Dit is iets waar het in ons gesprek veel over gaat: de community rondom DBE. Ze zetten veel energie in wat de community wil en geven het organiseren van evenementen het liefst uit handen. “We hebben geen grote dingen op de horizon staan,” zegt Ruben, “we willen juist graag communiceren naar de buitenwereld dat wij dat aan anderen willen faciliteren.” Jord stemt toe. “We willen net als School des Levens jongeren begeleiden en daar meer mee doen,” zegt hij, “Wij komen nu langzaam in die rol. Je zit met onzekerheden, je zit met mensen die wel wat willen maar het niet concreet kunnen maken. Hoe is dat moment van lege kamer naar kamer vol schermen gegaan? Wij weten dat, wij kunnen daarbij helpen.”  

In de laatste jaren heeft DBE veel verschillende evenementen opgezet. Van een Bosch Battle evenement, waarin drie grote games professioneel met commentatoren gespeeld werden voor prijsgeld, tot een Wii Sports tournament waar mensen met zweetbandjes virtuele bowlingballen aan het gooien waren.  

Toch hoef je niet bang te zijn als je geen professionele gamer bent. Je mag alles doen, neem mee wat je wil spelen. “Ik kan voor geen meter gamen,” zegt Ruben lachend, “maar het is leuk om sociale games te spelen, verbinden met anderen. Op een veilige manier in competitie met elkaar.” Ook is DBE niet alleen maar voor gamers. “Een gamer is in onze ogen iemand die affiniteit heeft met nerd-cultuur,” zegt Jord, “Anime, board games, D&D, theatermakers, cosplay. We steunen iedereen en we komen graag langs bij andere evenementen.”  

Zo zijn ze met veertien man naar een paaldansworkshop gegaan die georganiseerd werd door een van de leden. “Ik heb er een blessure aan overgehouden,” zegt Ruben met een lach. “De een heeft gewoon lol en gamed een beetje mee,” zegt Martijn, “bij de ander wakkert het leiderschap in zichzelf aan. Het is een heel gemêleerd gezelschap, sommige zijn wat introvert en sommige juist niet. De een drinkt een biertje mee, de ander niet. Het mixt gewoon. Heel het stigma is hier niet, iedereen is gamer.” 

Op de DBE Whatsapp zijn ook veel verschillende communities gestart. Mensen die graag samen sporten, uitgaan, bordspellen spelen of een D&D campaign willen beginnen. “Als je iets opgooit wat niet met games te maken heeft, snappen mensen elkaar alsnog,” zegt Jeroen, een lid dat al vanaf het begin bij DBE komt. Hij begon al kleine evenementen genaamd Smasharang (je raadt het: Super Smash Bros toernooien) in 2019 op te zetten. “Deze community nodigt andere communities uit, het past goed samen.” 

Qua doelgroep zit DBE vrij breed. Iedereen is welkom, leeftijd, gender, en seksualiteit maken niets uit. Toch zijn er overwegend mannen en is het voor jongeren onder de 18 wat lastiger. “Er wordt bier gedronken,” zegt Ruben, “er wordt buiten gerookt. Soms wordt de passie te hoog en gaan mensen schelden.” Ze hebben huisregels die ervoor zorgen dat mensen beschaafd met elkaar omgaan. Zo mag je niet dronken zijn, moet je van de dames afblijven en geen discriminerende opmerkingen maken. “Zoiets groeit, we houden echt wel rekening met elkaar,” zegt Ruben, “in het begin moesten we er best wel bovenop zitten. Er kwamen mensen uit gesloten omgevingen die de grenzen nog niet kenden. Nu is de community zo geschaafd dat er een sociale controle onder elkaar is. Diversiteit is wel echt leuk, er wordt ook erg respectvol mee omgegaan. We hebben een keer gehad dat dat niet zo was, maar gelukkig kwamen we daar snel achter en hebben we die persoon uit de community gehaald.” Martijn knikt mee. “Spreek jezelf uit,” zegt hij, “we willen dat iedereen zich veilig voelt en dat er een fijne sfeer hangt.” 

Ook voor ons is dit duidelijk: het voelt hier heel fijn. Sinds het begin van het interview hebben we al tientallen mensen de hand gegeven en stoppen Martijn, Ruben en Jord even om te vragen hoe het met diegene is. De mensen die hier komen, komen echt voor de gezelligheid. Iedereen heeft een lach op hun gezicht en ziet er comfortabel uit. Het nodigt uit om zelf ook comfortabel te worden. Dus dat is precies wat we doen. We doen mee met Just Dance en ontmoeten Sander, een lid dat al een tijdje bij DBE langskomt, en hij nodigt ons uit voor een potje Mario Kart. “Ik ben gamer, ik ben nerd,” zegt Sander, “ik houd hiervan. Ik ben er niet elke keer, vaker in de zomer en ik kom vaak wat vroeger. Richting een uur of tien ga ik weer weg, heb ik weer wat contacten gemaakt. Soms doe ik singleplayer, dat ik hier zelf speel en dat mensen een beetje mee kunnen kijken. Dat is leuk voor mij, het is hier gezellig.”