Heb ik iets van je aan?

Je woorden de vrije loop laten, is iets wat Stadsreporters niet kunnen laten.  

Casper en Damian gingen samen naar een Spoken Word Workshop om hun schrijfspieren eens flink te trainen. De resultaten delen ze graag, maar ze hebben wel aan jou een vraag. Het staat er niet letterlijk in geschreven, maar ze hebben wel degelijk iets in hun verhalen beschreven. Ze moesten een kledingstuk kiezen en dit in hun verhaal verwerken, maar dat zul je bij het lezen wel merken. 

Raad jij wat het is, of blijf je in gedachte achter en vis je mis? 

Heb ik iets van je aan?

In een donker steegje komt er een man aan en hij kijkt moeilijk. Terwijl de schemering van licht door een brandtrap op mij valt, open ik. Het komt er uit de man ligt in het licht. Ik wandel verder in het steegje en ik kom een afvalbak tegen, ik dump hier wat spullen in, maar voor mijn gevoel zit ik nog vol.  

Even later arriveer ik bij de bushalte. Ik word begroet door een vreemde. Ze kijkt, en vraagt: “Heb ik iets van je aan?”. Ik zeg: “Ja”. Er ontstaat een gevoel van ongemak. Ik moet weg hier, waarom ben ik iemands derde huid? Ik kom misschien uit China, ik ben daar gemaakt. En vanuit daar in Den Bosch terechtgekomen.  

Eigenlijk kan dit niet meer, iedereen trekt me aan. Ik weet ook nog goed dat mijn vorige vriend mij in de kroeg was vergeten. Ik werd ontvoerd door een vreemde. Er zitten allerlei middelen in me, maar ik kan ze niet gebruiken. Ze zijn niet van mij maar ik wil ze.  

Terwijl ik in de warme bus zit, zie ik mijn lotgenoten. Zo veel lotgenoten, de een is verscheurd en kapot, de ander misdraagt zich. Ik arriveer bij de bestemming waar ik ooit achter ben gelaten. Terwijl ik naar het café loop, wordt de schuld te groot. Je staat daar rechts van de deur, ik hang mezelf op.